ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 2012: Παρακμή με αναλαμπές; (Μέρος 1ο)

Το καλοκαίρι στην ελληνική επαρχία είναι ως γνωστόν ο καλύτερος καιρός για πολιτισμό, για παρακολούθηση και συμμετοχή στα πλούσια πολιτιστικά δρώμενα, για μέθεξη και μεθύσι στα νάματα του διαχρονικού ελληνικού πολιτισμού -όχι μόνο του αρχαίου που του έχουμε αλλάξει τα φώτα να τον παρουσιάζουμε πάντα και παντού σαν λόγο να μας παρέχουν δανεικά και αγύριστα. Αλλά και του αγνοημένου -ποτέ δεν κατάλαβα γιατί -βυζαντινού και της πλούσιας καλλιτεχνικής δημιουργίας της σύγχρονης Ελλάδας-δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις προηγούμενες ιστορικές περιόδους. Σύμμαχοι σε κάθε καλοκαιρινή πολιτιστική εξόρμηση, ο καλός καιρός, η γενική χαλάρωση της ασφυκτικής καθημερινότητας λόγω εποχής, η προσέλευση γνωστών καλλιτεχνών σε επαρχιακές πόλεις για θερινές περιοδείες.

Με αυτά κατά νου μαζευτήκαμε μία μικρή παρέα τεσσάρων ατόμων να παρακολουθήσουμε τη συναυλία γνωστού καλλιτέχνη-τραγουδιστή-κιθαρίστα που οργανώθηκε από κοινού από τέσσερα μπαρ-καφετέριες του πεζόδρομου του κέντρου της πόλης (οι Σερραίοι αναγνώστες θα εννόησαν-για τους λοιπούς “πεζόδρομος” είναι οι περιοχή όπου συγκεντρώνεται χρόνια τώρα η νυχτερινή ζωή της πόλης μας. Η επιλογή φάνταζε ιδανική: δροσιά, όμορφο πρόγραμμα (ο νησιώτης με το μουσικό γούστο της παρέας είχε ξανακούσει τον συγκεκριμένο τραγουδιστή και έλεγε τα καλύτερα) καλή παρέα, και η φήμη των επιχειρήσεων που οργάνωναν την βραδιά εγγυόταν το καλό επίπεδο τόσο προϊόντων όσο και εξυπηρέτησης.

Αλλά αν μία έξοδος πάει στραβά κατά κάποια περίεργη περίπτωση του νόμου του Μέρφυ θα πάει στραβά εξαρχής. Η πρώτη ένδειξη ήρθε με το “καλησπέρα σας”: μία διστακτική (προφανώς συνειδητοποιούσε τι πήγαινε να πει) σερβιτόρα μας ανέφερε πως “εξαιτίας του life” κάθε ποτό θα επιβαρύνονταν 5 ευρώ στην τιμή. Προσωπικά το αίτημα και μάλιστα με τη μορφή ανακοίνωσης με ενόχλησε αλλά κάτι η αυτογνωσία πως είμαι λίγο περίεργος κάτι οι πιο ψύχραιμοι και έμπειροι της παρέας που διαβεβαίωσαν πως είναι λογική μία αύξηση για να “βγουν” τα έξοδα το αίτημα μου φάνηκε λογικό και δίκαιο.

Απογοήτευση δεύτερη: το “life” δικαιολόγησε σαφώς ένα ποσό της τάξης των 8 ευρώ, αλλά η εξυπηρέτηση ήταν άλλη ιστορία: πιο πολύ εμείς εξυπηρετούσαμε το κατάστημα παρά αυτό εμάς. Πρώτα έπρεπε να έχουμε “ψιλά” για να πληρώσουμε, καθότι κάθε χαρτονόμισμα άνω των 10 ευρώ δεν γινόταν δεκτό, αλλά και φυσικά δεν μπορούσες να φύγεις χωρίς να πληρώσεις. Δεύτερον, επειδή ο χώρος ήταν μικρός οι παρακλήσεις -αλλά σε τόνο προστακτικής- του στυλ “συγνώμη, τραβάτε λίγο την καρέκλα σας;” “ένα κλικ πιο δεξιά;” “μπορείτε να κάτσετε πιο εκεί;” επαναλαμβάνονταν με τέτοια συχνότητα που έφτασα να αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε στο τέλος να ζητήσουμε και εμείς μισθό αφού τόσες υποχρεώσεις δε θα είχαμε ούτε αν δουλεύαμε στο μαγαζί. Με όλη αυτή την “άψογη” εξυπηρέτηση απόρησα ειλικρινά με το θράσος ορισμένων πελατών: τόλμησαν να ζητήσουν να τοποθετηθεί ομπρέλα στο τραπεζάκι τους για να μη βρέχονται, ενώ ένας της παρέας ζήτησε να οι τεχνικοί να προσαρμόσουν τα μπάσα για να ακούμε και εμείς που καθόμαστε λίγο παράμερα. Ήταν όλοι τους πράγματι θρασείς: δεν νοείται να πληρώνεις την απλή μπύρα μόνο οκτώ ευρώ και να απαιτείς και να ακούς και να βλέπεις και να μη βρέχεσαι! Ίσα ίσα μου ήρθε να αφήσω και φιλοδώρημα έξτρα για τέτοια άψογη εξυπηρέτηση και ποιότητα! Όπως ήταν αναμενόμενο τα “αγενή και υπερβολικά” αυτά αιτήματα των απεγνωσμένων πλέον πελατών γράφτηκαν κανονικά και με κάθε λεπτομέρεια και όλους τους τύπους εκεί που τους άξιζε: στα παλαιότερα των υποδημάτων προσωπικού και διεύθυνσης του καταστήματος, οι οποίοι δεν θεώρησαν καλό ούτε καν να προσποιηθούν πως προσπάθησαν να τα ικανοποιήσουν. Απλά απάντησαν δε γίνεται και τέλος.

Απογοήτευση τρίτη: Εννοείτε βέβαια πως επειδή η παράσταση ήταν καλλιτεχνική και ανένταχτη στον κακό καπιταλισμό και τους δαιμονικούς φοροεισπρακτικούς του μηχανισμούς οι αποδείξεις που κόπηκαν σε όλα τα τραπέζια δεν συμπεριελάμβαναν τα 5 έξτρα ευρώ του “life” αλλά μόνο την αρχική τιμή του ποτού ενώ απόδειξη για το επιπλέον των 5 ευρώ που κατεβλήθη για τη διοργάνωση δε δόθηκε καμία κανενός τύπου. Φορολογικά δηλ. το “event” διοργανώθηκε αφιλοκερδώς και η παρουσία σε αυτό κόστισε όσο μία απλή έξοδος, άλλωστε είχε και καλό σκοπό: τη στήριξη επιχειρήσεων που παρείχαν τέτοιου επιπέδου υπηρεσίες στους πελάτες τους.

Αλλά οι καιροί άλλαξαν και όποιος δεν το νοιώθει είτε στο δημόσιο εργάζεται είτε σε ιδιώτη είτε -κυρίως -έχει δική του επιχείρηση το πληρώνει: η κρίση έκανε τους λογικούς δύσπιστους και τους τσιγκούνηδες τσαμπατζήδες: οι μεν πρώτοι και δυσαρεστημένοι έμειναν και στοιχηματίζω όσα “επιβαρυμένα” ποτά θέλετε πώς δεν θα ξαναπατήσουν πόδι στο μαγαζί, οι δε δεύτεροι εκμεταλλευόμενοι το γεγονός πως η συναυλία διεξαγόταν σε πλατεία και όχι σε κλειστό χώρο αγόρασαν σαν κύριοι τις μπύρες ή τα ποτά τους από το κοντινό περίπτερο (στην κανονική τιμή), την άραξαν σε κανένα παγκάκι ή πεζούλι για να είναι και πιο κοντά στην πίστα ή ακόμα και στάθηκαν όρθιοι γύρω γύρω χωρίς να κάτσουν καν στα τραπέζια. Α! Και ορισμένοι ακόμα εξυπνότεροι κάθισαν σε γωνιακά τραπεζάκια όπου κανείς από το μαγαζί δεν είχε λόγω πλήθους οπτική επαφή για να τους υποχρεώσει ή να παραγγείλουν ή να σηκωθούν και απήλαυσαν τη συναυλία καθιστοί και χωρίς έξοδα.

Πείτε με σαδιστή αλλά και μόνο η σκέψη πως οι “ξύπνιοι” που οργάνωσαν αυτή την “αρπαχτή” και την ονόμασαν συναυλία έβλεπαν τόσο κόσμο να παρακολουθεί χωρίς να πληρώνει δεκάρα τσακιστή γέμισε την κακιά δικηγορική ψυχή μου με άγρια χαρά: ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ! Όταν δε ο καλλιτέχνης -αστειευόμενος- πέταξε τη φράση “Ρε παιδιά αν αφήνατε οι όρθιοι από ένα ευρώ θα γινόμασταν πλούσιοι” και κάποιος από την ομήγυρη των καθιστών και ήδη γδαρμένων φώναξε: “Κι άλλα να πληρώσουμε;” δεν κρατήθηκα και χειροκρότησα τον προπετή μα ειλικρινή τύπο.

Για να σοβαρευτούμε επιτέλους και να σταματήσουμε να ξερνάμε χολή, περνώ στο δια ταύτα: οι καιροί άλλαξαν. Το ευρώ μετά από 10 και πλέον χρόνια κυκλοφορίας στην Ελλάδα απέκτησε επιτέλους αξία- ο κόσμος το ξοδεύει με περίσκεψη. Όταν κάποιος εμπιστεύεται μία επιχείρηση για την διασκέδασή του, όταν ξοδεύει τα ελάχιστα χρήματα που εξοικονομεί όλη την εβδομάδα για να ψυχαγωγηθεί μία φορά τότε είναι κοροϊδία και έλλειψη επαγγελματισμού να μην του εξασφαλίζει αυτή άριστης ποιότητας υπηρεσίες και προϊόντα. Αυτός θα χάσει το πολύ-πολύ τα χρήματά του και την εβδομαδιαία του έξοδο. Η επιχείρηση όμως θα υποστεί συντριπτικό πλήγμα στο πιο σημαντικό αγαθό της: τη φήμη της που στις μικρές πόλεις της ελληνικής επαρχίας αξίζει χρυσάφι και δεν επιδιορθώνεται.....

ΥΓ: Η παρηγοριά του “όλοι έτσι είναι -δεν έχουν που αλλού να πάνε- εδώ θα γυρίσουν” δεν ισχύει πλέον για δύο λόγους: πρώτον, ο ανταγωνισμός στον τομέα της διασκέδασης και εστίασης, τον μόνο κερδοφόρο (ακόμα.....) στην πόλη μας έχει ενταθεί και οι επιλογές είναι υπέρ-αρκετές για όλα τα γούστα. Και δεύτερον, ποιος είπε πως η έξοδος που συνεπάγεται έξοδα θεωρείται σήμερα αναντικατάστατη;

ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Ειδοποιός διαφορά της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης από τις λοιπές θρησκείες είναι η αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο με δική Του πρωτοβουλία,όχι η απέλπιδα αναζήτηση του Θεού από τον άνθρωπο. Ο Θεός λαμβάνει ανθρώπινη μορφή για να διδάξει το δρόμο της σωτηρίας στην παραπαίουσα ανθρωπότητα, τόσο με τη διδασκαλία όσο κυρίως με το παράδειγμά Του. Το παράδειγμα αυτό του Ιησού παραμένει πάντα επίκαιρο για την εν μέσω κρίσης ταλανιζόμενη Ελλάδα, δεδομένου ότι και ο Θεάνθρωπος γεννήθηκε, μεγάλωσε και έδρασε σε μία εποχή πολιτικής και οικονομικής κρίσης. Προσωπικά εντοπίζω τρία κύρια κοινά χαρακτηριστικά εμφανίζει η εποχή του Ιησού με την δική μας:

1) Η ύπαρξη μίας πολιτικής ηγεσίας διεφθαρμένης και ανίκανης να βοηθήσει το λαό στα οξύτατα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και πνευματικά προβλήματα που αυτός αντιμετώπιζε-η αντιστοιχία είναι προφανής...

2) Το τεράστιο φορολογικό βάρος που η συντήρηση αυτής της διεφθαρμένης κάστας και ο ρωμαϊκός ζυγός σώρευαν στους ώμους των πολιτών-όποιος δυσπιστεί ας κοιτάξει ένα αναλυτικό λογαριασμό της ΔΕΗ πόσα πληρώνει και που..

3) Οι διαρκείς εθνοτικές μετακινήσεις στα πλαίσια μίας ενιαίας αυτοκρατορίας, που οδήγησαν στην ανάπτυξη ενός κλίματος άγριου, μισαλλόδοξου εθνικισμού σε έθνη μικρά αλλά περήφανα όπως ο Ισραήλ-η άνοδος της Χρυσής Αυγής καταδεικνύει και τις δύο παραμέτρους: την αθρόα και ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και ταυτόχρονα την προς τα άκρα στροφή ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού πληθυσμού.

Ο Χριστός δεν έμεινε έξω από τον στρόβιλο αυτών των προβλημάτων, δεν αρκέστηκε σε μία στάση αναχωρητισμού και παγερής αδιαφορίας απέναντι στα βάσανα των ανθρώπων. Αλλά αφουγκράστηκε τις ανάγκες, τόσο της εποχής Του όσο και των κατοπινών, και έδειξε με το παράδειγμά Του το δρόμο για τη σωτηρία.

Η κριτική της στάσης των πολιτικών αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος του κηρύγματος του Ιησού: ας θυμηθούμε τα περίφημα “Ουαί”, κατά των Φαρισαίων και των νομικών. Παρά την δίκαιη αγανάκτησή Του όμως ο Ιησούς ούτε στιγμή δεν αισθάνθηκε μίσος ή δεν χρησιμοποίησε βία (σωματική ή λεκτική), αλλά αντίθετα πάντα έτρεφε αγάπη και για όσους έκρινε. Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό της θεραπείας του παραλυτικού στη συναγωγή: όταν οι παριστάμενοι άρχοντες και Φαρισαίοι σιώπησαν στην ερώτησή Του αν θα πρέπει ή όχι να θεραπεύσει τον άνθρωπο ενώ ήταν αργία Σαββάτου ο Χριστός περιέφερε το βλέμμα του γύρω με οργή αλλά και “συλλυπούμενος επί τη πωρώσει της καρδίας αυτών” με πόνο δηλ. για την σκληροκαρδία και την αμετανοησία τους (Μαρκ. Γ, 5). Κατά τον Ιησού δηλ. κανένας δεν έχει το δικαίωμα να προσβάλλει λεκτικά ή σωματικά τους άρχοντες που, όπως κάθε άνθρωπος, είναι εικόνες Θεού. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να τους κρίνουμε-πρώτος ο Ιησούς έκρινε τους πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες σκληρά. Αλλά δε μπορούμε να πάψουμε να τους βλέπουμε σαν ανθρώπους, να θίγουμε την ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια.

Στο πρόβλημα της φορολογίας απάντησε ο Ιησούς με αφορμή την ερώτηση των Ηρωδιανών για το αν συμβιβάζεται η καταβολή των φόρων με το Θείο Νόμο: δώστε στον Καίσαρα δηλ. στην κρατική εξουσία το φόρο και, αφήνοντας στην άκρη τα υλικά αγαθά, στραφείτε στα άνω, στα αγαθά του Θεού και εκεί δώστε τα πιο σημαντικά δηλ. την ψυχή και την αγάπη σας (Ματθ. κβ 21, Μαρκ. Ιβ, 17 και Λουκ. κ, 25). Ο χριστιανός κατά συνέπεια δεν έχει καμία δικαιολογία να αποφεύγει τις φορολογικές του υποχρεώσεις, χωρίς βέβαια να παραιτείται της νόμιμης καταφυγής στην δικαστική προστασία έναντι μίας φορολογίας όταν πιστεύει ότι αδικείται. Μάλιστα, πρώτος ο Παύλος αντέταξε στην κρατική αυθαιρεσία τα νόμιμα δικαιώματά του, επικαλούμενος ως Ρωμαίος πολίτης τον Καίσαρα (Πραξ. κε, 10-11). Ο χριστιανισμός άλλωστε στη γνήσια μορφή του -και όχι στην παρηκμασμένη που σήμερα σέρνεται στον ελλαδικό χώρο-πότε δεν κατέστη δεκανίκι καμίας κρατικής εξουσίας.

Τελευταίο αφήσαμε το θέμα των ξένων και του ρατισμού. Παρατηρούμε πως ο Ιησούς σαν τέλειος Θεός και άνθρωπος συνδύασε την πιο άδολη και συγκινητική πατριωτική αγάπη (βλ. την γλαφυρή περιγραφή της θλίψης Του με μία σπάνια εκδήλωση έντονου συναισθήματος στην σκέψη της καταστροφής της Ιερουσαλήμ στο Λουκ. ιθ, 41-44) με το σεβασμό και την αγάπη προς την ετερότητα του άλλου. Σταχυολογούμε μερικά μόνο από τα παραδείγματα “εθνικών” που ο Ιησούς εξύψωσε και τίμησε περισσότερο και από τους ίδιους τους συμπατριώτες του: τον εκατόνταρχο που η πίστη του υπερβαίνει την πίστη των Ισραηλιτών (Ματθ. η, 10-12 και Λουκ. ζ, 9), την Χαναναία που η μεγάλη πίστη και ταπείνωσή της την αξίωσε της θεραπείας της θυγατέρας της (Ματθ. ιε, 21-28 και Μαρκ. Ζ, 24-30) και τέλος τη Σαμαρείτιδα (μετέπειτα Αγία Φωτεινή) στην οποία ο Κύριος αποκάλυψε θεμελιώδεις χριστιανικές αλήθειες (Ιωαν. δ, 7-30). Αυτό το πρότυπο πρέπει να μιμηθούμε με τη χάρη του Θεού και όσοι θέλουμε σήμερα να καλούμαστε μαθητές του: αγάπη μεν για την πατρίδα που φτάνει στα όρια της θυσίας αλλά εξίσου μεγάλη και θυσιαστική αγάπη για τον άλλο, τον συνάνθρωπο, αδιάφορα από το χρώμα του δέρματος, την γλώσσα ή την χώρα καταγωγής. Η λαθρομετανάστευση είναι οπωσδήποτε από τα σοβαρότερα προβλήματα της πατρίδας μας. Λύση όμως δεν θα έρθει αν καταφερόμαστε άκριτα κατά των φτωχών μεταναστών, ανθρώπων που, πολλές φορές με την οικογένειά τους, έφτασαν κυνηγημένοι και πεινασμένοι στην χώρα μας για να αποφύγουν ένα φρικτό τέλος από πόλεμο ή τυραννία ή μία φρίκη χωρίς τέλος από την πείνα και την κακομεταχείριση. Η αδιαφορία των Ευρωπαίων εταίρων μας, η ανικανότητα των πολιτικών ταγών μας αλλά και ο δικός μας στρουθοκαμηλισμός προκάλεσε το πρόβλημα και όσο δεν το αντικρίζουμε κατά πρόσωπο δεν θα το ξεπεράσουμε ποτέ.

Ανεβαίνοντας στο Σταυρό ο Ιησούς υπέφερε τα πάνδεινα για κάθε άνθρωπο, άρχοντα και απλό πολίτη, μαύρο και άσπρο, κάθε εθνικότητας και φυλής. Έζησε σαν βασανισμένος μεταξύ βασανισμένων και έδωσε παράδειγμα θυσιαστικής προς τους πάντες αγάπης σε όσους θέλουν να καλούνται μαθητές Του. Η απόφαση να Τον ακολουθήσουμε ή να Τον εγκαταλείψουμε στο Γολγοθά που ανοίγεται μπροστά μας ως έθνος αλλά και ως άτομα είναι δική μας....

Άρθρο 37 του Συντάγματος της Ελλάδας

Επειδή συζήτηση γίνεται πολύ τις τελευταίες ημέρες για την -για πρώτη φορά από το 1989 εφαρμοζόμενη στην συνταγματική τάξη της χώρας διαδικασία των διερευνητικών εντολών μου φάνηκε καλό να παραθέσω το κείμενο του άρθρου 37 που σκιαγραφεί την όλη διαδικασία. Το παραθέτω ολόκληρο με ένα μικρό σχολιασμό μου, προς ενημέρωση και κατανόηση. Το κείμενο του άρθρου έχει ως εξής:

"Αρθρο 37

  1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει τον Πρωθυπουργό και, με
πρότασή του, διορίζει και παύει τα λοιπά μέλη της Κυβέρνησης και τους
Υφυπουργούς.

  *2. Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει
στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Αν κανένα κόμμα δεν
διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει
στον αρχηγό του κόμματος που διαθέτει τη σχετική πλειοψηφία
διερευνητική εντολή για να διακριβωθεί η δυνατότητα σχηματισμού
Κυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής.

  *3. Αν δεν διαπιστωθεί αυτή η δυνατότητα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
παρέχει διερευνητική εντολή στον αρχηγό του δεύτερου σε κοινοβουλευτική
δύναμη κόμματος και εάν δεν τελεσφορήσει και αυτή, ο Πρόεδρος της
Δημοκρατίας δίνει διερευνητική εντολή στον αρχηγό του τρίτου σε
κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος. Κάθε διερευνητική εντολή ισχύει για
τρεις ημέρες. Αν οι διερευνητικές εντολές δεν τελεσφορήσουν, ο Πρόεδρος
της Δημοκρατίας καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων και, αν επιβεβαιωθεί η
αδυναμία σχηματισμού Κυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής,
επιδιώκει το σχηματισμό Κυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Βουλής για τη
διενέργεια εκλογών και σε περίπτωση αποτυχίας αναθέτει στον Πρόεδρο του
Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου ή του Ελεγκτικού
Συνεδρίου το σχηματισμό Κυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής,
για να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Βουλή.

  *4. Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ανατίθεται, σύμφωνα με τις
προηγούμενες παραγράφους, εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης ή διερευνητική
εντολή σε αρχηγό κόμματος, αν το κόμμα δεν έχει αρχηγό ή εκπρόσωπο, ή
αν ο αρχηγός ή ο εκπρόσωπός του δεν έχει εκλεγεί βουλευτής, ο Πρόεδρος
της Δημοκρατίας δίνει την εντολή σ` αυτόν που προτείνει η
κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος. Η πρόταση για την ανάθεση εντολής
γίνεται μέσα σε τρεις ημέρες από την ημέρα που ο Πρόεδρος της Βουλής ή
ο αναπληρωτής του ανακοινώνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη δύναμη
των κομμάτων στη Βουλή. η ανακοίνωση αυτή γίνεται πριν από κάθε ανάθεση
εντολής.

  *Ερμηνευτική δήλωση:
  ---------------------

  Στις διερευνητικές εντολές, αν κόμματα είναι ισοδύναμα σε βουλευτικές
έδρες, προηγείται εκείνο που έλαβε περισσότερες ψήφους στις εκλογές.
νεο σχηματισμένο κόμμα με κοινοβουλευτική ομάδα, σύμφωνα με τα
οριζόμενα στον Κανονισμό της Βουλής, έπεται του παλαιότερου με ίσο
αριθμό εδρών. Στις δύο αυτές περιπτώσεις δεν παρέχονται διερευνητικές
εντολές σε περισσότερα από τέσσερα κόμματα."
 
 

Στην παρούσα φάση βρισκόμαστε στο στάδιο της παραγράφου 3: οι διερευνητικές εντολές έχουν αποτύχει, περάσαμε στη συνάντηση όλων των αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με στόχο τον σχηματισμό κυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλή, δηλ. οι βουλευτές που να τη στηρίζουν να είναι τουλάχιστον 151, άσχετα με το αν παρέχουν ψήφο εμπιστοσύνης ή ανοχής. 

Αν ούτε και αυτή η προσπάθεια τελεσφορήσει και ΡΗΤΑ επιβεβαιωθεί η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης από την Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου  τότε θα δοκιμαστεί ο σχηματισμός κυβέρνησης από ΟΛΑ τα κόμματα της Βουλής (Χρυσής Αυγής συμπεριλαμβανομένης) για τον σχηματισμό κυβέρνησης ΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ στόχο τη διενέργεια εκλογών και μόνο. 

Αν τα πολιτικά κόμματα δεν κατορθώσουν ούτε αυτό το μίνιμουμ ελάχιστης συναίνεσης για ένα τόσο ειδικό και περιορισμένης χρονικής διάρκειας σκοπό ο Πρόεδρος αναθέτει σε ένα ανώτατο δικαστικό την εντολή να σχηματίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αυτή ούτε θα εμφανιστεί στη Βουλή (και συνεπώς δεν απαιτείται και η αποδοχή της από τα κόμματα) ούτε θα έχει κάποιο άλλο στόχο πέραν της άμεσης και ασφαλούς διενέργειας εκλογών. Η Βουλή που προέκυψε στις 6 Μαϊου θα διαλυθεί -προτού καν συγκροτηθεί. 

Δύο τελευταίες παρατηρήσεις: Πρώτον, προβλήθηκε ο ισχυρισμός περί αντισυνταγματικότητας των επανειλημμένων συσκέψεων με τους αρχηγούς των τριών πρώτων σε ψήφους και έδρες κομμάτων. Προσωπική μου γνώμη και εκτίμηση είναι πως οι ενέργειες αυτές πρέπει να κριθούν στη βάση του πνεύματος και όχι του γράμματος του Συντάγματος. Με βάση το δεύτερο όντως οι συναντήσεις αυτές δεν είναι επιβεβλημένες. Με βάση το πνεύμα όμως οι ενέργειες του κ. Παπούλια κινούνται στην ορθή κατεύθυνση εφαρμογής του Συντάγματος. Καταρχάς, ο συντακτικός νομοθέτης του 1975 διατρέχονταν από τον -ιστορικό -φόβο της ακυβερνησίας, ένα φόβο διόλου αδικαιολόγητο με δεδομένο το αργόστροφο του ελληνικού διοικητικού μηχανισμού αλλά και της κρίσης του 1966 που οδήγησε στην απριλιανή δικτατορία. Κατά δεύτερον, αν ο φόβος πραξικοπήματος σήμερα υπάρχει ως εφιάλτης ή όνειρο μόνο στα άκρα του πολιτικού φάσματος η επιτακτική ανάγκη να προχωρήσει η χώρα στην εφαρμογή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων προτού βρεθεί εκτός ΕΕ επιτάσσει κάθε ενέργεια προς την κατεύθυνση της συγκρότησης κυβερνητικού σχήματος, ακόμα και αν δεν επιβάλλεται από το Σύνταγμα εφόσον δεν αντιβαίνει σε αυτό. Τέλος, ο Πρόεδρος ενεργεί στην παρούσα φάση ως εγγυητής της εφαρμογής της έκφρασης του λαού. Με αυτή τη κορυφαία του ιδιότητα θα πρέπει να εξαντλήσει κάθε περιθώριο αποτύπωσης στην Βουλή και την κυβέρνηση της λαϊκής εντολής προς τα πολιτικά κόμματα. Η εκ νέου προσφυγή στις κάλπες πριν την εξάντληση ΚΑΘΕ δυνατότητας που δεν αντιβαίνει στο Σύνταγμα θα αποτελούσε απόπειρα να “εκβιαστεί” το εκλογικό σώμα να αλλάξει γνώμη μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από την τελευταία φορά που εκφράστηκε.

Δεύτερον, όσο η χώρα δεν έχει νέα κυβέρνηση η παλιά ασκεί τα καθήκοντά της- η χώρα εξακολουθεί να κυβερνάται συνεπώς από την κυβέρνηση Παπαδήμου. Η νομιμοποίησή της βέβαια είναι οριακή και κατά συνέπεια οι δυνατότητες που έχει να διαπραγματευθεί στο εξωτερικό ή να ενεργήσει στο εσωτερικό είναι ελάχιστες. Χαρακτηριστικά δύσκολη θα είναι η θέση του κ. Σαχινίδη στις Βρυξέλλες όπου θα παίζει το ρόλο του σάκου του μποξ κυριολεκτικά: θα γεμίζει τη καρέκλα, θα δέχεται “χτυπήματα” από παντού και δεν θα μπορεί να δεσμευτεί για τίποτα. Και αν ο Παπαδήμος με τους λιγοστούς άξιους που τον περιτριγύριζαν δεν έσωζε οριακά την κατάσταση το προηγούμενο διάστημα ο Σαχινίδης δε θα μπορούσε ούτε τα προηγούμενα επιτεύγματα να προβάλλει σαν άλλοθι.

Η ουσιαστική λοιπόν απουσία κυβέρνησης πρέπει να συνεκτιμηθεί από ΟΛΟΥΣ τους κομματικούς αρχηγούς, που ουδόλως φαίνεται να ανησυχούν αλλά χωρίς πρόθεση ή και με ρητά εκπεφρασμένη επιθυμία επιδιώκουν εκ νέου εκλογές. Σα να υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει η λαϊκή βούληση τόσο άμεσα και χωρίς μεταβολή των συνθηκών.....

ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Ως πολιτική ορίζεται η τέχνη του εφικτού, κατά το γνωστό ρητό. Κατά συνέπεια και η σωφρονιστική πολιτική δεν μπορεί παρά να συνίσταται στην επιδίωξη ενός λογικού στόχου με βάση τα υπάρχοντα μέσα, οικονομικά και ανθρώπινα. Δυστυχώς, στην χώρα που η γλώσσα της έδωσε το ίδιο το όνομα της πολιτικής (politics αγγλιστί, politiqué γαλλιστί) η έννοια αυτής παραμορφώθηκε και κατέληξε να σημαίνει την κομματική τακτική.

Η σωστή έννοια της πολιτικής όμως παραμένει η ενασχόληση με τα κοινά, η δραστηριοποίηση στη δημόσια σφαίρα που μας αφορά όλους. Και μας αφορά κάθε τομέας πολιτικής, ακόμα και η λεγόμενη σωφρονιστική πολιτική, που αποτελεί και τον τομέα που θα θίξουμε στο σημείωμα αυτό. Η πολιτική σχετικά με τα σωφρονιστικά καταστήματα αφορά τους πάντες, όχι μόνο τους κρατουμένους, τους συγγενείς και τους εργαζόμενους ή τους μελετώντες τον τομέα αυτό της ζωής μίας οργανωμένης κοινωνίας, τομέα διόλου ευχάριστο είναι αλήθεια αλλά χρήσιμο και απαραίτητο από την πρώτη στιγμή της ανθρώπινης κοινωνικής ιστορίας. Το “όλους” οπωσδήποτε ενοχλεί την κοινωνία μας, κοινωνία που παρά το ευρωπαϊκό λούστρο της παραμένει ανατολίτικης νοοτροπίας και ραθυμίας στην ενασχόληση με τα κοινά, καμία σχέση με τον ευρωπαϊκό εθελοντισμό και έξω-επαγγελματική -κοινωνική δραστηριότητα.

Η τοπική σερραϊκή κοινωνία αντιμετώπισε το πρόβλημα της (ανύπαρκτης) ελληνικής σωφρονιστικής πολιτικής με την θεμελίωση και λειτουργία του σωφρονιστικού καταστήματος Νιγρίτης. Οι αρχικές θετικές -ελέω ελπίδων διορισμού λόγω εντοπιότητας- κρίσεις αντικαταστάθηκαν από οργίλες δηλώσεις περί “εξαπάτησης” μόλις η κρίση διέλυσε κάθε ελπίδα διορισμού ντόπιων για να καταλήξουν σε βαθύ -μακάρι και σοβαρό- προβληματισμό για το τι μέλλει γενέσθαι με την άκρως προβληματική λειτουργία του ιδρύματος.

Ο γράφων δεν είναι σοφός,ούτε ιδιαίτερα καταρτισμένος στον τομέα-ένα μεταπτυχιακό δε σε κάνει επιστήμονα λέει προσφιλές πρόσωπο. Απλά τολμώ να καταθέσω ορισμένες απόψεις, με την ελπίδα να ακούσω τον αντίλογο και εν τέλει κάτι να κινηθεί, κάτι να γίνει. Δεν εννοώ σε επίπεδο κεντρικής εξουσίας. Οι λύσεις που θα προταθούν αφορούν αποκλειστικά και μόνο την διεύθυνση, τους εργαζομένους και τους κρατουμένους του ιδρύματος αλλά κυρίως την τοπική κοινωνία -ΟΧΙ το κράτος αλλά όλους εμάς, μαζί και χωριστά τον καθένα από το πόστο που κατέχει.

Ιδού ορισμένες μόνο ενδεικτικές σκέψεις για την βελτίωση ζωτικών τομέων της ζωής των κρατουμένων.

1. ΕΡΓΑΣΙΑ: θα μπορούσαν οι κρατούμενοι να απασχοληθούν σε κοινωφελή έργα στην γύρω περιοχή της Νιγρίτας. Εννοείται πως δεν θα επρόκειτο για αναγκαστική εργασία αλλά για εθελοντική συμμετοχή με “αμοιβή” τη διπλή προσμέτρηση κάθε ημέρας εργασίας και πάντα κάτω από αυστηρό έλεγχο των φυλάκων ή της τοπικής αστυνομικής δύναμης. Εφόσον δε πρόκειται για τον κατά γενική ομολογία εύφορο κάμπο των Σερρών επιπρόσθετα η εργασία αυτή μπορεί να συνίσταται σε καλλιέργεια και παραγωγή αγροτικών προϊόντων, σαφώς και όχι ανταγωνιστικών προς τα τοπικά έτσι ώστε να μην καταλήξει η κατάσταση σε εξόντωση της τοπικής αγροτικής οικονομίας. Τα έσοδα από τη δραστηριότητα αυτή θα διατίθενται στο ίδρυμα ώστε να βελτιώνουν τις συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων.
2. ΔΙΑΤΡΟΦΗ: ο ιατρικός σύλλογος μπορεί εκ περιτροπής να ορίζει ένα από τους διαιτολόγους της πόλης ως αρμόδιο να ελέγχει και να λέει τη γνώμη του για το συσσίτιο που παρέχεται. Σε αυτό μπορούν να συνεισφέρουν και τα καταστήματα τροφίμων διαθέτοντας προϊόντα τους που δεν μπορούν να πουλήσουν αλλά που δεν είναι και επικίνδυνα από άποψη υγείας, ως δωρεά στους κρατούμενους.
3. ΕΝΔΥΣΗ: η παροχή ρούχων και κλινοσκεπασμάτων στους φτωχότερους κρατουμένους από τακτικούς εράνους τοπικών φιλανθρωπικών συλλόγων μετά από συνεννόηση με την διεύθυνση του ιδρύματος για τις ακριβείς ανάγκες των κρατουμένων.
4. ΥΓΕΙΑ: μπορεί να καλυφθούν οι ελλείψεις στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μέσα από την εκ περιτροπής εθελοντική εργασία των γιατρών της περιοχής, στα πρότυπα του κοινωνικού ιατρείου που πρόσφατα ίδρυσε η Ι Μητρόπολις Σερρών και Νιγρίτης. Ως υποστηρικτές νοσηλευτές μπορεί να καλούνται φοιτητές του Τμήματος Νοσηλευτικής του ΑΠΘ να κάνουν την πρακτική τους στο ίδρυμα, αμειβόμενοι μέσω ΟΑΕΔ ή του ΑΠΘ. Το ίδιο μπορεί να γίνει με την καθιέρωση θέσης πρακτικής άσκησης σοβαρής διάρκειας για τους φοιτητές ψυχολογίας. Ειδικότερα η τυχόν έλλειψη φαρμάκων μπορεί να αποσοβηθεί με την δωρεά από όλα τα φαρμακεία της πόλης ενός ποσοστού από τα φάρμακα που τους περισσεύουν και δεν τα διαθέτουν προς πώληση.
5. ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ: αξίζει να διερευνηθούν οι δυνατότητες εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα, με τη σύναψη συμβάσεων με ιδιωτικές εταιρείες καθαριότητας μετά από ευρύ μειοδοτικό διαγωνισμό.
6. ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΓΓΕΝΩΝ: Καθώς το κατάστημα κράτησης βρίσκεται στη Νιγρίτα σε αυτή την πόλη πρέπει να οργανωθεί ξενώνας προκειμένου να φιλοξενούνται οι συγγενείς των κρατουμένων που έρχονται να τους επισκεφτούν.
7. ΝΟΜΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ: ο Δικηγορικός Σύλλογος Σερρών διαθέτει τη δυνατότητα και το υψηλής στάθμης επιστημονικό προσωπικό για να συγκροτήσει επιτροπή αποτελούμενη από δικηγόρους ειδικευμένους στο Ποινικό Δίκαιο και στη Σωφρονιστική, με στόχο την έρευνα αλλά κυρίως την πρόταση λύσεων επί των προβλημάτων των κρατουμένων. Έργο της επιτροπής μπορεί να είναι και ο έλεγχος των πειθαρχικών ποινών που επιβάλλονται σε κρατουμένους. Θα άξιζε επίσης να εξετάσει ο Σύλλογος τη θέσπιση ειδικής λίστας μελών του που θα παρέχουν νομική αρωγή σε κρατουμένους που δεν έχουν τα οικονομικά μέσα.
8. ΒΙΒΛΙΟ: καίρια θα είναι η σημασία της εγκατάστασης παραρτήματος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης εντός των φυλακών, στελεχωμένης από τους ήδη διορισμένους σε αυτή υπαλλήλους με εκ περιτροπής εργασία.
9. ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ: Η Ι Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης μπορεί να τοποθετήσει εφημέριο ειδικά για τις φυλακές Νιγρίτας, ενός κληρικού με γνώσεις ψυχολογίας και απαραίτητα την ιδιότητα του εξομολόγου, ο οποίος και θα κατοικεί σε κοντινό μέρος ώστε να έχει άμεση πρόσβαση στο ίδρυμα.
10. ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ: Απαραίτητη κρίνεται η διοργάνωση από τους επιστημονικούς φορείς του νομού σεμιναρίων και ημερίδων για το επιστημονικό προσωπικό (τόσο της φυλακής όσο και του νομού γενικά) το σωφρονιστικό προσωπικό, την κοινωνία και τους κρατουμένους. Αναφορικά με το επιστημονικό προσωπικό πρέπει οι τοπικοί σύλλογοι να ενημερώνουν τα μέλη τους για την κατάσταση και την ψυχολογία των κρατουμένων, ειδικά όταν τα μέλη των συλλόγων έρχονται σε επαφή μαζί τους (ως γιατροί, δικηγόροι, δικαστικοί υπάλληλοι κτλ). Μπορούν επίσης τα μέλη των τοπικών επαγγελματικών συλλόγων να συμμετέχουν σε σεμινάρια για την επιμόρφωση των κρατουμένων πάνω σε μία τέχνη.
11. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ: Η συνεχής επιμόρφωσή του με τη συμμετοχή σε σεμινάρια και εκδηλώσεις θεωρείται αυτονόητη. Παράλληλα η διεύθυνση έχει την δυνατότητα να παρέχει ηθικές βραβεύσεις στο προσωπικό ώστε να ενθαρρύνει την άμιλλα και την πρόοδο.
12. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ: αν και μπορεί να ακουστεί παρακινδυνευμένη, η ιδέα της αυτο-οργάνωσης των κρατουμένων δεν πρέπει να παραμελείται. Μπορεί να επιτραπεί στους κρατούμενους να δημιουργήσουν συλλογικά το δικό τους ημερήσιο πρόγραμμα (στα πλαίσια των χρηματικών δυνατοτήτων του ιδρύματος) και έτσι θα το τηρούν πιο πρόθυμα. Σε αυτό να ληφθεί μέριμνα για την διοργάνωση εορτών μέσα στο ίδρυμα με ενθάρρυνση της διοίκησης και τη στήριξη των τοπικών πολιτιστικών συλλόγων. Τέλος, μία καλή ιδέα αποτελεί η συγκρότηση και η λειτουργία ομάδας ποδοσφαίρου ή άλλου συλλογικού αθλήματος των κρατουμένων.
13. ΕΡΕΥΝΑ: Ο κλάδος αυτός είναι ίσως ο πιο σημαντικός γιατί παρέχει δυνατότητες διόρθωσης και προόδου. Μελέτες και έρευνα πάνω στις συνθήκες των φυλακών μπορούν να υποβάλλουν μεταξύ άλλων και τα σχετικά τμήματα του ΑΠΘ, ειδικά αυτά της Νομικής, της Ιατρικής και της Ψυχολογίας.

Το σύνολο των ως άνω μέτρων απαιτεί είτε δραστηριοποίηση της διοίκησης και του προσωπικού της φυλακής -στα πλαίσια πάντα της αποστολής τους -είτε την αφιλοκερδή προσφορά προσώπων και φορέων της κοινωνίας μας, δηλ. όλων μας ατομικά. Το αν μπορούμε όλοι (και ο γράφων πρώτος) να ανταποκριθούμε στην υποχρέωσή μας αυτοί προς τους συνανθρώπους μας που κρατούνται δεν είναι θέμα θεωρίας αλλά πράξης....

ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

Στις χθεσινές εκλογές κληρώθηκα με άλλους συναδέλφους να διασφαλίσω την ανόθευτη και ακριβή έκφραση της βούλησης των πολιτών στην κάλπη, στις πιο κρίσιμες ίσως εκλογές της μεταπολιτευτικής ελληνικής ιστορίας. Η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη και για μένα καθώς επωμίστηκα αυτήν την ευθύνη για πρώτη φορά στη δικηγορική μου καριέρα, και δεν ντρέπομαι να ομολογήσω πως χωρίς την βοήθεια αγαπητού φίλου που τον πήρα μαζί μου ως γραμματέα δύσκολα θα μπορούσα να ανταποκριθώ σε τέτοια και τόσο καθήκοντα. Και ειλικρινά θαύμασα το πλήθος των συναδέλφων που ανταποκρίνονται επί χρόνια σε ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες από αυτές ενός μικρού εκλογικού τμήματος σε ένα χωριό του σερραϊκού κάμπου.

Παρά το άγχος -και την επιτεινόμενη με την πάροδο της ώρας κούραση- κάποιοι χαρακτηριστικοί τύποι εκλογέων τράβηξαν την προσοχή μου, με την τάση τους την ώρα της ψηφοφορίας και με έβαλαν σε σκέψεις.

ΟΙ ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ: για διάφορους λόγους. Χαρακτηριστική περίπτωση ηλικιωμένου που μπήκε στο παραβάν βρίζοντας χωρίς διάκριση δίκαιους και αδίκους, με σαφή πρόθεση να τους τιμωρήσει με την ψήφο του όλους “αυτούς που κλέψανε τη χώρα” χωρίς όμως να τους κατονομάζει, και χωρίς να πείθει πως και ο ίδιος ξέρει σε ποιους αναφέρεται.

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ: στο κόμμα που στήριξαν ή (και) τους στήριξε χρόνια. Ψήφισαν κατά κανόνα από τους πρώτους, με το χαμόγελο στα χείλη, δήλωνα ευθαρσώς νεο-δημοκράτες και όλοι αναφέρονταν στους στενούς δεσμούς που τους ενώνουν με τον “αυριανό” πρωθυπουργό. Φαντάζομαι πως η απογοήτευσή τους θα είναι μεγαλύτερη από αυτή του ίδιου του κ. Σαμαρά αν δεν βρεθεί σε αυτή τη θέση.

ΟΙ ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΙ: κρίνονται ως τέτοιοι με το μαχητό τεκμήριο του χρόνου που περνούσαν στο παραβάν. Ζευγάρι μεσηλίκων που μπήκε με φόρα να ψηφίσει με την πρόφαση επείγοντος ταξιδιού καθυστέρησε διπλάσιο χρόνο από το μέσο όρο των λοιπών υποψηφίων. Για να δικαιολογηθεί στους οργισμένους συγχωριανούς της που διαπίστωναν πως θα αργούσαν εξαιτίας τους στο κυριακάτικο τραπέζι η σύζυγος είπε: “Μα αφού δεν ξέρω τι να ρίξω.... είναι και πολλά....”

ΟΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΙ: δηλ. αυτοί που ψηφίζουν πρώτοι φορά. Ο πατέρας ψηφίζει μέσα, ο γιος μόλις έχει ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα και τον περιμένει καθισμένος σε μία καρέκλα της αίθουσας. Τον ρωτώ πως νοιώθει. Μου αντιγυρίζει ένα βλέμμα όλο απορία και απαντά “Καλά...” που ερμηνεύεται σε “Τι το τόσο σημαντικό έκανα δηλαδή και με ρωτάς;”

ΟΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ: κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας. Αντί να βρίζουν σαν τους οργισμένους, ψιθυρίζουν σα να δικαιολογούνται με θλιμμένη φωνή όταν τους βοηθώ στο παραβάν να ψηφίσουν: “Εγώ παιδάκι μου δεν πιστεύω να αλλάξει τίποτα, τσάμπα σε ταλαιπωρώ και εσένα. Απλά ήρθα να ρίξω τη ριμάδα την ψήφο για να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη...”. Η όπως είπε ένας παππούς με αφοπλιστική ειλικρίνεια: σήμερα τους ψηφίζουμε, αύριο θα μας αλλάξουν τα φώτα”.

ΟΙ ΑΣΤΕΙΟΙ: που απλά δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν τη σημασία αυτού που κάνουν. Έρχονται χασκογελώντας και φεύγουν ξεκαρδισμένοι, αστειεύονται με τα μέλη της επιτροπής, ένας μάλιστα ήθελε να.... φωτογραφηθεί και μαζί μου, αναγκάζοντάς με να τον σύρω στην έξοδο. Δεν νοιώθουν πως αυτό που κάνανε κλεισμένοι στο εκλογικό παραβάν είναι σοβαρό, πως θα καθορίσει το μέλλον τους το δικό τους και των επόμενων γενεών. Πολλοί λένε πως θέλουν “να βγει Χρυσή Αυγή να πέσει και λίγο ξύλο”.

ΟΙ ΕΝΕΡΓΟΙ: “42 χρόνια μένω στη Γερμανία. Δεν ψήφισα παρά μόνο τώρα, που τα πράματα είναι κρίσιμα. Και ας έβαλα τα εισιτήρια από την τσέπη μου, χωρίς καμία ενίσχυση από κανένα κόμμα”. Μου δήλωσε χωρίς να αποζητά ούτε εύσημα ούτε συμπάθεια. Πήρε την ταυτότητά του και έφυγε ο εξηντάρης μετανάστης από τη Γερμανία.

Ο γράφων δεν είναι πολιτικός αναλυτής, για την ακρίβεια η πολιτική μάλλον είναι πεδίο που δεν το καταλαβαίνω. Αλλά με βάση τους τύπους εκλογέων που συνάντησα τολμώ μία πρώτη ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος, τουλάχιστον στο τμήμα που άσκησα τα καθήκοντά μου. Παρά τη διατήρησή των δυνάμεων του δικομματισμού στο μικρό γραφικό χωριό ο κόσμος “ψάχνεται”: πολλά νέα σχήματα, όπως “δημιουργία ξανά”, η “Δράση”, ο “Σύνδεσμος για την Εθνική Ενότητα” και άλλα, έλαβαν ψήφους. Δεν πιστεύω πως ήταν απλή διάθεση αστεϊσμού. Μάλλον μία απεγνωσμένη προσπάθεια του λαού για “κάτι άλλο” κάτι διαφορετικό, που από τον τίτλο του υπόσχεται μία αλλαγή, μία διαφορά σε μία ατμόσφαιρα που οι παλιές ιδέες, ιδεολογίες και σχήματα μοιάζουν ανήμπορες να διαλύσουν το σκοτάδι, τη νύχτα που δείχνει να έρχεται.

Σε πανελλαδικό επίπεδο η αναζήτηση αυτή φανερώθηκε ακόμα πιο έντονη. Θελήσαμε να δώσουμε μία ευκαιρία και στους άλλους, τους απέναντι, τους αντί-μνημονικούς. Να δούμε πως, μετά από τόσο χρόνια κυβερνήσεων του μετριοπαθούς αλλά και άχρωμου και -όπως αποδείχτηκε διεφθαρμένου- κέντρου, τα περιθωριοποιημένα -αριστερά και δεξιά- άκρα του πολιτικού μας συστήματος θα καταφέρουν να μας βγάλουν από την κρίση, να πραγματοποιήσουν όσα τάζουν. Ηθελημένη τύφλωση ανάλογη του 2009 ή συνειδητή αλλαγή; Ο χρόνος και οι -πιθανότατες-επόμενες κάλπες θα δείξουν.

Κλείνοντας το σημείωμα αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους τους ανθρώπους που πήγαν να ψηφίσουν και πέρασαν από το τμήμα που ήμουν και εγώ, που παρά τη ζέστη περίμεναν να πάρουν το πακέτο -κυριολεκτικά-των ψηφοδελτίων και να διαλέξουν, να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον τους. Να τους ευχαριστήσω και για την ευταξία της διαδικασίας, και για τη φιλοξενία και για το κέφι αλλά και για το χαμόγελο που σκορπούσαν απλόχερα. Αν μόνο ήξεραν πόσο μας έλειψε...